EVANGELIEDJES OP DE GRENS
Toen koos ik op de grens van mijn leven
en durfde de stap te nemen
die scheiding maakt…
en ik stapte
in een onbekende wereld
onzekerheden en eenzaamheid
ik bracht onrust en verdriet
veroorzaakte verdeeldheid tot mijn spijt…
een tranenvloed
het huis dat werd vochtig
de ramen klam
nee, ze zijn nog niet droog
daar waar vrede was kwam haat
boze ogen en de stemmen hoog…
Toen koos ik op de grens van mijn leven
en durfde de stap te nemen
die scheiding maakt…
mijn schuld is groot
knaagt aan mijn eenzaam hart
tot bloedens toe
o God, vergeef me Heer
want… echt spijt heb ik niet
en los van zware boeien… leef ik weer !
ik ben niet bang
mijn ogen die zijn gericht
op al het goede
wat het leven me biedt
en het moment zal eenmaal komen
dat ik achter me kijk
en zeker weet…het is goed zo het is beter zo !
Je bent zo ver… niet te bereiken
je beschermt jezelf
door geen gevoel te laten blijken
maar je weet niet hoe mijn hart inkrimpt
door de trappen die jij geeft
geen groter pijn, dan die aangebracht
door wat eens in me heeft geleefd
groeide en groeide tot wat het nu is… kind in verwarring
Je lijkt zo ver… ik kan je nergens vinden
jij verhardt jezelf
nee, niets wat ons nog kan binden
maar je beseft niet dat mijn liefde voor jou
geworteld in mijn hart
wel omgezaagd maar nooit gerooid
de schuld is van mijn smart
groeide en groeide tot wat het nu is… liefde in verwarring
Wat heb ik je lief… o, wij zijn zo verbonden
en ik heb geduld
want de tijd heelt alle wonden
eens zul je begrijpen dat dit moest gebeuren
nu ben je nog te klein
dan zullen wij gaan zoeken
wat we thans verloren zijn
zoeken en zoeken, dat zal het zijn… zoekende liefde
Ik weet dat eens… als de bloesem gaat bloeien
ook onze band
opnieuw zal gaan groeien
dan vinden jij en ik elkaar weer
als de storm ons voorbij is gegaan
en wij, ontdaan van alle sier
naakt voor elkaar zullen staan
bloeien, ja bloeien, dat zal het zijn…
bloeiende liefde… kind uit verwarring…
Langzaam verandert mijn wereld
traag zijn de stappen
naar een nieuw bestaan
pijn en verdriet
harde woorden
als messen
waar ze nooit werden gehoord…
zo verandert de wereld om me heen blijde ogen…
zeldzaam onherkenbaar zijn ze…
vol haat daar waar eens gelach weerklonk
een beek van tranen die alles wat vertrouwd was
heeft weggespoeld…
waardoor het afscheid… minder pijnlijk zal zijn
Langzaam verandert mijn wereld
e-vo-lu-tie
naar een nieuw bestaan
het wildgegroeide gras
wordt weggemaaid
omdat de harde grond
geen zaadje meer verdraagt…
maar in de warmte van de lentezon
zal het gras weer groeien
om haar zaden te verspreiden
onder voeten, die de kracht weer zullen vinden
om dit onbekende leven, vol onzekerheid
te kunnen dragen…
waardoor het afscheid… minder pijnlijk zal zijn
eenzaam meisje…meisje van dertien
hunkerend naar liefde, warmte en zekerheid
hoe te bereiken, dit verwarde, jonge leven
veel te vroeg is zij haar basis kwijt
soms blij soms bedroefd
dan weer mopperend op alles, los of vast
en dan opeens…
een vonk in haar lichte kraalogen
soms bruin dan weer groen
de mond krult zich
en de zon breekt door
soms groot soms klein
bedelend nog even kind te mogen zijn ik wil jou…
zo graag de grond weer teruggeven
onder veel te snel gegroeide benen
die al dat verdriet
niet kunnen dragen
soms bang en moe
in verwarring, dit leven…
waar naar toe toch zal eens…
jouw hart haar warmte weer verspreiden
als het sombere gezichtje is verdwenen
de betoverende lach
het ijs doet smelten
soms flink en sterk
je doet alsof en hoopt dat ik niets merk
ik zal er zijn…
met jou het leven te ontdekken
hand in hand en hoofd omhoog
met een zekere blik
op de toekomst…
Donkere dagen komen
maar…God zij dank…00k gaan ze weer
geen enkel mens is mijn bezit
zeg ik mezelve keer op keer…
ze kiezen voor hun eigen weg
en dat mag mij niet deren
zolang ’t henzelf nu vrede schenkt
mag ik mijn hart niet keren…
ik lijd het meest onder het lijden wat ik vrees
doe weg die vrees…
Zo vindt het leed mij aangedaan
geen toegang tot mijn hart
ik doe het toch mezelf maar aan
`t verdriet en al die smart…
nee, niemand is daarmee gediend
mijn hart stopt niet met slaan
al wenste ik het af en toe…
het is niet stil gaan staan…
ik lijd het meest onder het lijden wat ik vrees
doe weg die vrees…
De gouden draad weer opgepakt
het leven lokt en lacht
de liefde in mijn hart laait op
die heeft daar steeds gewacht…
donkere dagen mogen gaan
ik stel mijn geest er boven
want donker vaak, maak ik ze zelf
dit ben ik gaan geloven…
ja…ik lijd het meest onder het lijden wat ik vrees
doe weg die vrees…doe weg… !
Ik heb je mogen dragen…
een hele korte tijd
slechts negen maanden in mijn schoot
toen was ik je weer kwijt
ik kon maar niet begrijpen waarom het zo moest gaan
ja, wat toch was de rede voor dit leed mij aangedaan
er scheen geen enkel licht meer door tranen van verdriet
onwetendheid verteerde mij
de `dood’… meer was er niet…
maar heel diep in mijn hart ontstond een vaag gevoel
dat, waar jij ook mocht zijn… jouw leven had een doel
Ik heb je mogen kennen…
heel even en misschien
dat ik jou in de toekomst
ooit nog eens weer zal zien
nee, jij was mijn bezit niet, ik kreeg je slechts te leen
dit ben ik gaan beseffen door groei van jaren heen
een kind mocht ik ontvangen, ik draag het ook weer af
en geef het vol vertrouwen terug
aan Hem, Die het mij gaf…
want heel diep in mijn hart werd ik mezelf bewust
van leven na de dood… en hierin vind ik rust
Ik heb je mogen voelen…
jij leeft nog altijd voort
heel veilig in Gods armen
ondenkbaar, vredig oord
wat kan ik beter wensen, voor jou, kind van mijn lijf
dan dat jij op mag groeien in het hemelse verblijf
gevoed met enkel Waarheid, door de engelen geleerd
bezit jij reeds de liefde
die nu pas in mij keert…
ja… heel diep in mijn hart begrijp ik nu het leven
en weet, wat jij ontvangt… had ik nooit kunnen geven…
De aarde draait… de aarde gaat, vanaf ’t moment dat zij bestaat en wij… we draaien met haar mee, als golven met de zee…
aan de ene kant…
sterven rijken, vet in weelde, die nog nooit hun schatten deelden welvaart, seks, roem en verslaving… egoïstische beschaving
De aarde draait omdat zij moet, nou en… wij hebben het toch goed want met een vinger van je hand, zit je zo aan die andere kant…
aan de andere kant…
uitgemergelde skeletten, schreeuwend om regeringswetten bange, moedeloze zwakken en de illegale wrakken
aan de ene kant…
worden mensen afgeslacht, vanwege nijd, bezit, uit macht godsdienst haat, een hoop ellende… zelfs een neonazi bende
De aarde draait en ieder ziet op de beeldbuis veel verdriet en niemand die ooit zeggen kan… wat, ik wist nergens van…
aan de andere kant…
zij die spot en haat niet mijden en voor mensenrechten strijden in geloof en vol vertrouwen aan een betere wereld bouwen
aan de ene kant…
onderuit voor televisie, vol met glamour, soap, commercie en discussie irritatie… een papieren democratie
De aarde draait onvertraagd, zolang zij mensen nog verdraagt steeds vaker siddert zij van binnen en roept ons tot bezinnen
aan de andere kant…
ja, daar kruisen onze wegen… komen wij elkander tegen als gelijkgestemde mensen, want de liefde kent geen grenzen
uit EEN BRON zijn wij ontstaan… waarom dan niet tezamen gaan wees niet bang en pak die hand, onderweg naar dezelfde kant de aarde draait, ze draait maar door… in vredesnaam, waar leef je voor heb lief, en houdt elkaar in stand… er is toch maar EEN KANT !!!
Lieveling… mag ik je even spreken
zomaar…over ons, omdat ik van je hou
liefdesbanden zijn haast niet te breken
daarom ben ik ook niet bang dat dit ooit gebeuren zou
intens doorleefde uren… heel dicht bij elkaar
het waren tropenjaren… toch bleven wij een paar
we hebben niet voor niets al die stormen getrotseerd
want daardoor juist, mijn liefste, hebben wij zoveel geleerd
we groeiden beiden verder naar inzicht en naar kracht
geleidelijk werd ik op een ander spoor gebracht…
Lieveling… ik wil je graag iets zeggen
over onze vriendschap… over liefde… over trouw
ik heb je nooit aan banden willen leggen
want vrijheid is van groot belang voor mij, maar ook voor jou
doordat jij was zoals je bent, kon ik mezelf ook zijn
mijn leven dat kreeg waarde, het deed steeds minder pijn
ik werd mezelf bewust van een innerlijke kracht
en tevens dat ik vaak té veel van anderen verwacht
ja, deze valse leugen maakt de meeste liefde stuk…
ikzelf ben de bron en de schepper van geluk !
Lieveling… ik moet je even schrijven
om je te vertellen dat ik nog altijd van je hou
oprechte liefde zal voor eeuwig blijven
`t komt niet in mijn gedachte dat die ooit verdwijnen zou
dit heilig vuur vanuit het hart brandt dwars door alles heen
is overal aanwezig en bereikt haast iedereen
mijn lief, jij kiest je eigen weg… ik moet je laten gaan
toch had ik liever nog wat langer naast je blijven staan…
en komen er momenten van stille eenzaamheid
denk dan aan mijn liefde… nee, die raak je nooit meer kwijt !…
want… wist jij dat de liefde reikt over dit bestaan…
ver voorbij de wolken en verder dan de maan…
voorbij aan zon en sterren…
voorbij aan vorm en tijd…ja,
zelfs door de dood blijft de liefde tot in EEUWIGHEID…!
LEVEN IS LIEFDE
De stap die is zo klein
de stap van ja naar nee
de keuze is aan mij
en wat deed ik ermee ?
toen kende ik de taal nog niet van de Liefde in het hart
en liet me steeds misleiden door, ‘wat van me werd verwacht’…
ik dacht, ik leef voor anderen, want voor mij hoeft het niet
minachtend keek ik naar mezelf en zat barstensvol verdriet
hoe wou ik liefde geven, als ik het leven haat…
dan zwijgt de Stem vanuit het hart, tot ik Hem spreken laat…
De stap die is zo klein
naar een vrucht in moeders schoot
de stap is maar zo klein
de gevolgen zijn zo groot…
het is zo gebeurd, een onbewaakt moment
een opgewonden paar dat elkaar maar amper kent…
gedreven door de hartstocht wordt nieuw leven voortgebracht
maar zonder liefde mist een kind de ware levenskracht
ja, zonder liefde mist een mens de zin van het bestaan
en zonder liefde is het snel met al wat leeft gedaan…
De stap die is zo klein
van het leven naar de dood
de stap is maar zo klein
de gevolgen zijn zo groot…
de stappen die ik zet bepalen mijn bestaan
want zelf kies ik de richting die ik uit wil gaan…
en als ik aan het einde mijn lichaam achter laat
dan blijven slechts gevoelens als liefde, macht en haat
dan kom ik in de sfeer waar ik in ben geweest
voor mij zal dat een vreugde zijn … een eeuwigdurend feest …
want slechts uit Liefde heeft de Zoon ons het leven voorgedaan
Hij toonde dat, zelfs door de dood … de Liefde blijft bestaan !!!
EENENTWINTIG
Eén en twintig ben je nu
vervlogen kinderjaren
maar blijf een stukje van dat kind
in jezelf bewaren
een en twintig jonge jaren
nadat mijn lichaam jou mocht baren
klinkt jouw lach over moeder-aarde
kostbaar goud heeft minder waarde
hou die lach…dat blij gevoel
het onbegrenste leven
geniet de regen en de zon
en blijf jezelf steeds geven
een en twintig jonge jaren
nadat mijn lichaam jou mocht baren
wandel jij over deze aarde
een kind, van niet te schatten waarde
de angst is over… is geweest
voor mens en `t ongewisse
je ziet het leven om je heen
en wilt er niets van missen
een en twintig jonge jaren
nadat mijn lichaam jou mocht baren
gaat jouw oog over moeder-aarde
zie en zoek naar ‘wat heeft waarde’
maar mocht je oog vertroebeld zijn
door tranen…grijze dagen
denk dan aan `t kind dat in gebed
“wees mij nabij” kon vragen…
ALS IK EENZAAM BEN
Als ik me verlaten voel
dan roept mijn ziel tot Jou
en Jouw liefde
doorstroomt mijn stilte…
vult de leegte in mijn hart
als ik eenzaam ben dan denk ik aan Jou
altijd aanwezig, zo liefdevol en trouw
al Jouw woorden… ze geven me kracht
in liefde te leven…
Ook al lijk Je heel ver weg
ik weet en voel… Jij bent dichtbij
want Jouw liefde
bereikt mijn stilte
en doorbreekt de angst Je te verliezen…
als ik eenzaam ben dan denk ik aan Jou
altijd aanwezig, zo liefdevol en trouw
al Jouw woorden… ze geven me kracht
in vreugde te leven…
Ik hoop dat het niet al te lang duurt
voordat ik bij Jou mag zijn
want mijn liefde
die wordt steeds groter
en het verlangen… het maakt me stil…
Zonder Jou kan ik niet verder
nee, ik wil Je nooit meer kwijt
want Jouw liefde is meer voor mij dan
eten en drinken… Jij geeft me LEVEN…!
als ik eenzaam ben dan denk ik aan Jou
altijd aanwezig, zo liefdevol en trouw
al Jouw woorden… ze geven me kracht
geduldig te wachten…
SNUFFIE
Het is stil onder de tafel
in het woonvertrek
een hond op een oude deken
haar eigen plek
het veel te dikke lijf, oud, moe en stijf
snuffelend aan de waterkant of in het mulle zand
steunend opstaan, de stramme poten
moeizaam, maar het gaat… sjokkend door de straat
ze legde het moede lijf op het zandpad, bij de waterkant
en stond niet meer op…
nog een keer lag jij onder de tafel
op die oude deken
nog een keer streelde ik jouw grijze kop
ogen die niet meer keken
de warmte van het leven verdween onder mijn hand
tot een koud omhulsel… verbroken was de band…
lieve trouwe makker, met je treurige ogen
jij kunt mijn tranen niet meer drogen
je legde het moede lijf op het zandpad, bij de waterkant
en stond niet meer op…
een stoel vult het gat onder de tafel
kaal en kil…
jij sjokt niet meer achter me aan
het is leeg en stil
ik mis het nagelgetik en jouw wazige blik
bedelend bij het koken, als jij iets lekkers had geroken
’t geschuifel met de bak, wanneer het water ontbrak
het blaffen bij de deur… ja, ik mis zelfs jouw geur…
maar ik weet dat jij zult verder gaan… deze reis is nu volbracht
en ooit zie ik jou weer terug… in een ander vel of vacht…
ALTIJD BIJ MIJ
Als kinderstemmen hun geluid hebben verloren
de zon haar laatste stralen laat verzinken
de mens zich bereidt om de stilte in te gaan
kom dan bij mij, mijn Liefste
kom dan bij mij… mijn Liefste
wanneer mijn lichaam…de vezels gespannen
de cellen bevuild…moe zich strekt
dan zal Jouw liefde mijn spanning nemen
omdat mijn rust ook Jou vrede brengt
Jij ben bij mij… mijn Liefste
ben ik bezorgd of een beetje in de war
angstig voor wat de mensen zullen zeggen
dan leg ik mijn hoofd tegen Jouw schouder
Jouw warmte zal mijn vrees doen smelten
blijf dan bij mij… mijn Liefste
en als ik pijn heb… dan roep ik Jouw naam
leven doorstroomt me…een bron van liefde
Jij bent heel dichtbij, je voelt wat ik voel
zo verlicht Jij steeds mijn lijden
Jij hoort bij mij… mijn Liefste
niets ter wereld kan ons nog scheiden
de gedachte daaraan brengt ons steeds dichter
ik leer een Liefde kennen, die zuiver en waar is
en mijn leven zoveel blijdschap geeft…
altijd bij mij… mijn Liefste
ALS ZAND STROOMT HET LEVEN
als zand stroomt het leven
vanaf het begin
naar het eind van de loper
wat is de zin…
zo onzeker het leven
zo zeker de jaren
die wij in de loop
bij elkaar mogen sparen
geen prestatie…
waarom dan feliciteren
voor dit feit is enkel
de Schepper te eren
als zand stroomt het leven
vanaf het begin
naar het eind van de loper
wat is de zin…
“bedankt dat U mij
de kans heeft gegeven
om hier te leren
in liefde te leven
nu vraag ik Uw zegen
over dit mens
me met U te verbinden
is al wat ik wens !”
als zand stroomt het leven
vanaf het begin
naar het eind van de loper
en…wat is de zin…
